...

یک ماهه درست درس نخوندم ... یک ماهه حرم نرفتم ... من صد در صد مطمئنم ارتباط مستقیمی وجود داره بین بعد معنوی وجود من و تمام زندگی مادی من ... هرجا از لحاظ معنوی کم میارم زندگی مادی من به حد جنون میرسه ... منو میکشونه به سمت افسردگی و غم و غصه ... به خصوص اینکه این غم و غصه مزین بشه به سرماخوردگی اول فصل!!! خدا رو شکر به لطف دوستان سرپا شدم ولی غم اینکه امروز هم مثل بقیه روزها درس نخوندم ... و اینکه این هفته هم فرصت نمیکنم حرم برم ، گلودردمو تشدید میکنه ... این زندگی با همه انرژی مثبتی که به خودم میدم گاهی به بن بست میرسه ... گاهی ادامه دادن راه سخت میشه و خیلی وقتها حتی به دوراهی هایی میرسه که مغز آدم سوت میکشه ... گاهی وقتها با خودم میگم واقعا چرا من راه ساده تر رو انتخاب نمیکنم و همیشه پرپیچ و خم ترین و سخت ترین مسیر رو میرم ... خیلی وقتا به نتیجه هم میرسم ولی تو مسیر خیلی سختی میکشم خیلی ... این روزا دلم میخواد تمام نرم افزارهای گوشیمو پاک کنم ... نه برای اینکه درس بخونم برای اینکه بیشتر واقعی باشم تا مجازی ... ولی خب بنا به شرایط و کلاس های مجازی و اطلاع رسانی هایی که همگی مجازی شدن نمیتونم این هدف رو عملی کنم ... و سر انجام میمونه این وبلاگ نازنین ... وبلاگی که یک اتفاق دوباره موتورشو راه انداخته ... اینجا رو میپرستم بیشتر از هر نرم افزار دیگه ای ... نمیدونم هنوز هم کسی پای کامپیوتر میشینه و وبلاگ هارو میخونه یا نه ولی حتی اگه مخاطبی هم نمونده باشه بازم اینجا دفتر خاطرات خوب منه ... برای دل من دعا کنید ... معصومیت از دست رفته ای شده که به حرم محتاج است ... یا حق