دو هفته تا آزادی ...

هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت از شکست نمیترسم همیشه فقط از حس ترحم دور و بریام که از سر دلسوزیه میترسم ... ازینکه مبادا نفهمن که من بعد از شکست هم اوکی ام ... مشکلی نیست ... برای من بزرگ نیست الکی بزرگش نکنید ...  همیشه از نگرانیِ مردم دور و برم،برای توضیح شکست من برای دیگران، میترسم ... اینکه بی خود از من تعریف میکنن تا درد شکست من، در توهم خودشون، کمتر بشه ... آره ساجده باهوش تر ازین حرفاست اما پیش اومد دیگه ... اره ساجده تلاششو کرد ولی نشد .... آره ساجده میتونست اما نخواست ... اما نشد ... میدونم بعضی از ماه های سال،بعضی از روزها،بعضی از ساعات، حال بدمو اصلا نباید جدی بگیرم ... اما خوبی وبلاگم اینکه تاریخ کامل میزنه برای پستهام ... اون وقت چندین سال دیگه که این پست هارو مرور میکنم میفهمم مثلا در آخرین ساعات روز ۲۲ام شهریور چه حال خرابی داشتم ... چقدر خودمو گناهکار و بی اراده دیدم ... چقد دلم گرفته بود ... چقد بداخلاق شدم و حتی چه آهنگیو رو تکرار گذاشتم و باهاش گریه کردم ... مهم نیست اگه بهم خبر خوش برسه یا خبر بد ... با خبر بد ناراحت میشم با خبر خوب ذوق میکنم ... جواب میدم ... فیلم میبینم ... شام میخورم ... میگم و میخندم و بعد میام تو اتاقم و چراغها رو خاموش میکنم ... هندزفری میزنم ... اهنگ ۲۱ روز بعد یراحی رو میزارم و بغضمو آماده میکنم که با رسیدن اهنگ به نقطه اوجش بی صدا انگار , ...ادامه مطلب